Verzamelaars – en zijn we dat niet allemaal – kunnen uiteenlopende redenen hebben om voorwerpen of informatie te verzamelen. Het kan gaan om economische of historische waarde, maar het kan ook gaan om een soort van liefde, een obsessief verlangen om iets te hebben of te weten.
Het verzamelen duidt op een activiteit die vanuit een vooropgezet scenario objecten bijeenbrengt, want niet iedere serie of sequentie is automatisch een verzameling. Het geheel is meer dan de optelsom der delen. Deze synergetische werking maakt vaak het verschil of een verzameling interessant is of niet.
Verzamelingen liggen vaak aan de basis van onze kennis over kunst, wetenschap, natuur of de kosmos. Een verzameling dijt uit en krimp in, gedraagt zich zoals de getijden.
Doordat wij overal waar we willen informatie kunnen verzamelen wordt het steeds moeilijker wordt om het onderscheid te maken tussen bruikbare en minder bruikbare informatie. Er is simpelweg te veel om over te beschikken. In de huidige tijd betekent verzamelen vooral het verzamelen van informatie (data) en kan daardoor virtueel of immaterieel vorm aannemen. Daardoor is het makkelijker geworden om de relatie te leggen tussen verzamelen en denken.
ARTWARE ziet verzamelen als een methode om met complexiteit om te gaan. Met complexiteit wordt veelheid bedoeld. Een verzameling vraagt voortdurend om ordening en herordening in de veelheid. Vanuit deze (her)ordening worden patronen zichtbaar in een geheel dat eerder nog onoverzichtelijk was. Tenslotte kan door patroonherkenning een categorisering van motieven, onderwerpen en thema’s ontstaan die kan leiden tot een unieke meerwaarde: de singulariteit van enkelvoudige dingen komt los van chaos en maakt plaats voor een wijdvertakt netwerk dat aan de dingen een meervoudige betekenis toedicht. Op die manier wordt complexiteit een werkbaar en uitdagend begrip dat kwantiteit transformeert in kwaliteit.
