Kunst is allereerst een menselijke activiteit. Het gebeurt tussen mensen. Kunst maakt ervaarbaar hoe menselijk een samenleving is.
De veerkracht van kunstpraktijken biedt de vrijheid om vooruit te kijken en urgente vragen te stellen over de toekomst van een precaire, humane samenleving zonder die vragen in een absolute zin te willen beantwoorden.
Onderzoek naar de relatie tussen kunst en humanistiek gunt het debat over menselijke waarden en waardigheid nieuwe betekenis.
Over humaniteit zegt de Duitse filosoof Otfried Höffe: “Humanität ist das stets riskante Unternehmen der Menschheit zu sich selbst zu kommen und ein sinnvolles, der menschlichen Begabung würdiges Leben zu führen“.
ARTWARE heeft het onderzoek naar de parallellen tussen Kunst en Humanistiek gesitueerd in het voormalige kloostercomplex van Hoogcruts (zie: Het klooster van de 21e eeuw). In deze onaffe omgeving die balanceert op het randje van ruïne en reconstructie, wordt gewerkt aan een kunstenaarsuitgave die een aantal onderzoekservaringen van de afgelopen vijftien jaar opnieuw samenbrengt (zie: Hetzelfde Anders Zien). De inhoudelijke ondertoon van het onderzoek-atelier Kunst & Humanistiek wordt gevormd door het boek “De Menselijke Conditie” van de Duitse filosofe Hannah Arendt.
Er wordt regelmatig samengewerkt met kunststudenten van het Maastricht Institute of Arts (Zuyd Hogeschool). De samenwerking met kunststudenten leidt tot een onafhankelijke onderwijssituatie extra muros (zie: Onderzoek-atelier). Dit onderzoek-atelier Kunst & Humanistiek staat in het teken van een debat voorbij de kunst. Kunst wordt beschouwd als een menselijke activiteit waarmee de mens zich uiteenzet met en in de wereld en waarlangs zich het idee kan vormen over een democratische, lerende samenleving.
Een lerende samenleving die is gebaseerd op leren i.p.v. werken (zie: Lifewide Learning).
