De Open Source Urban Campus werd aanvankelijk gedurende één maand gevestigd in een sloopflat aan de rand van Kerkrade, in de wijk Bleijerheide, maar in principe kon iedere denkbare locatie bruikbaar zijn: een winkelcentrum, een Chinees restaurant, het station, een klooster, een vliegveld, een parkeerplaats, een leegstaand fabriekspand, een buurtkroeg of bij een privépersoon thuis.
Kennis werd naar binnen gehaald afhankelijk van een acute vraag van de deelnemers, met als gevolg dat o.a. een documentairemaakster, een osteopaat, een theoloog, een architect, een kunsthistoricus, een ondernemer uit de experience industry, een politicus en een bookmaker werden uitgenodigd om ter plekke hun expertise te delen.
Het mentaal en fysiek ‘in beweging willen zijn’ werd als gezamenlijke grondhouding geaccepteerd waardoor regelmatig situaties uit het niets ontstonden die grote impact hadden op het verdere verloop van het project.
Een voorbeeld hiervan was een willekeurig moment waarop presentaties zouden worden geven.
Eén van de deelnemers kreeg een sms-bericht met de boodschap: “We zijn aan het vissen…”.
De zender van het bericht nam kennelijk aan dat de ontvangers zouden weten waar hij zich door alleen die simpele mededeling zou kunnen bevinden.
Na een korte wandeling werden de twee O.S.U.C.-deelnemers die het sms-bericht hadden verstuurd gevonden. Zij hadden zich bij een aantal rondzwervende vrienden aangesloten om te vissen.
De jongens vertelden over dat zij de zomer daar doorbrachten en hoe moeilijk het is om een karper binnen te halen. Ze vertelden ook dat zij hun leven zo autarkisch mogelijk hadden ingericht: in de natuur, rondtrekkend van visvijver naar visvijver.
Er ontstond ter plekke een bizarre mix van alledaagse handelingen om te kunnen overleven enerzijds en een spontane uitwisseling van kennis op het gebied van de hengelsport, kunst, filosofie, vrijheid en aangevuld met autobiografische verhalen anderzijds.
Een acute herpositionering werd noodzakelijk! De kunsthistoricus had niet veel aan haar parate kennis in verband met eigentijdse kunst en de universitair docent filosofie stond met zijn mond vol tanden want wat moest hij met zijn kennis bij een visvijver?!
De kunstenaar was in twijfel, want wat had deze situatie nu met het kunstenaarschap te maken? De student vroeg zich af wat hij of zij hier nu aan kon hebben in verband met zijn of haar werkwijze. Ondanks deze verwarring, of misschien juist dankzij de ergernis over de verwarring, werd iedereen duidelijk wat leren is en hoe een learning community zich in de kern gedraagt. Leren is verandering ervaren en daar gezamenlijk op reageren…
Deelnemers project Bleijerheide: Lori van Vlerken, Karin Peulen, Chaim van Luit, Toon Heezemans, Mique Eggermont, Joep Vossebeld, Jörg Theissen, Stefan Kraska, Guido Goossens, Tineke Kambier, Erik de Jong
