Christy Westhovens – zondag 24 april 2022
In het werk van Christy Westhovens (1995, NL) gaat het om een kritisch commentaar op het gebruik van kunstmatige intelligentie (AI) en de wereld van het internet en de manier waarop wij daar verschillende vragen over mens-zijn aan kunnen verbinden. De kritiek geldt de kritiekloze verering waarmee AI op internationale platforms wordt gepredikt.
Haar interesse gaat uit naar de mogelijkheid om zich van technologie te bevrijden door het als vanzelfsprekend te accepteren, bijna als natuurlijk, als geïntegreerd onderdeel van het menselijk bestaan. Niet als iets dat het leven zou moeten gaan bepalen of zelfs overnemen of dat als bedreigend tegenover het leven zou staan. Haar welhaast liefdevolle omgang met ‘het digitale’ getuigt van een nieuw soort ambachtelijkheid met een geheel eigen esthetische waarde.
Een door Christy Westhovens gebouwde machine overbrugde in de refters van Hoogcruts de kloof tussen de spiritualiteit van een eeuwenoud klooster en het geprogrammeerde denken in de Digital Age. De machine was op het moment van tonen nog een work in progress. Een door 12 afzonderlijk geprogrammeerde motoren aangedreven apparaat bewoog zich wat hulpeloos over de stoffige tegelvloer. Hulpeloos, krasserige geluidjes producerend en tegelijkertijd fascinerend. Vergelijkbaar met hoe je als gebiologeerd naar een insect in een bloemkelk of een spin in een web kunt blijven staren.
Een microscopische en een normale lens die op de machine waren bevestigd registreerden de tegelvloer op een manier die het menselijk oog niet machtig is. Die beelden werden vervolgens real time als landschappen vertaald en zichtbaar gemaakt op drie televisieschermen in dezelfde ruimte.
